شرح دعای سحر|تفسیر امام خمینی(ره) از مقام علوّ و نام "الله"

«دعای سحر» یکی از دعاهای عظیم‌الشأنی است که از امام رضا علیه‌السلام روایت شده و آن حضرت فرموده است: این دعا، دعایی است که امام باقر علیه‌السلام در سحرهای ماه رمضان می‌خواند.

در عین حال یکی از آثار فاخر و ارزشمند امام خمینی (ره) «شرح دعای سحر» است؛ اثری که امام خمینی (ره) آن را در حدود 27 سالگی خود تألیف کرده و نشان از دانش و عرفان والای ایشان از دوران جوانی دارد.

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از تسنیم ،  به منظور آشنایی بیشتر مخاطبان با مفاهیم و مضامین والای دعای سحر که خواندن آن در سحرهای ماه رمضان توصیه شده، به بررسی بخش‌ها و نکاتی از امام خمینی (ره) درباره این دعای ارزشمند و والا پرداخته است.

نکات مهم فراز هجدهم از این دعای شریف را می‌خوانیم:

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ مِنْ عُلُوِّكَ بِأَعْلاهُ وَكُلُّ عُلُوِّكَ عالٍ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِعُلُوِّكَ كُلِّهِ.

پروردگارا، از تو درخواست می‌کنم به عالی‌ترین علوّت و همه علوّ تو عالی است. بارالها، از تو به همه علوّت درخواست می‌کنم.

برتری مطلق از آن اوست و دیگر مراتب وجود در درجات پایین‌تر قرار دارند و برتری مطلق از آن اوست، نه برای کس دیگری و برتری هر چیزی سایه‌ای از برتری اوست.

در کافی از ابن‌سنان نقل شده است که گفت: از حضرت رضا علیه السلام، پرسیدم: آیا خداوند قبل از این‌که مخلوقات را خلق فرماید از نفس خود آگاه بود؟ فرمود: بله. گفتم: آن‌ها را می‌دید و می‌شنید؟ فرمود: ‎ خداوند نیازمند این امور نبود، زیرا از او نمی‌پرسید و از او چیزی نمی‌طلبید، [بلکه] او همان نفسش بود و نفسش او بود، قدرت او نافذ است، لذا نیاز ندارد خود را به اسمی بنامد، لکن برای نفس خود نامی برگزید که دیگران بتوانند او را به آن نام بخوانند؛ زیرا او تا هنگامی که به اسمش خوانده نشود شناخته نمی‌شود. بنابراین، نخستین اسمی که برای خود برگزید «العلی العظیم» بود، زیرا او برترین همه اشیاء بود و معنی آن «الله» است که بر همه چیز برتری دارد و نام «العلی العظیم» از اولین نام‌های او بود.

در حقیقت برتری خداوند، کسی شریک نیست، زیرا موجودات به لحاظ داشتن جهات نفسی هیچ علوّی ندارند. از نظر جهات حقی نیز، علوّ آنان در علوّ خداوند فانی است و حکم و حیثیتی برای آن‌ها وجود ندارد و همگی در ذات او مستهلک هستند.